۱۳۹۲ بهمن ۲۸, دوشنبه

"دختر کشهایی" که برای ضرغامی و علی خامنه ای می بایست حضرت عباس و حصرت علی اصعر می شدند


با سرمایه این ملت مظلوم ، ملیاردها هزینه می کنندتا فیلمهایی را درست کنند که جزء دروغ و باز هم دروغ هیچ محتوای دیگری ندارند


این ثروت ملی 70 ملیون ابرانی که در دست اقلیتی محدود افتاده است و آنها بعد از دزدیهای هزاران ملیاردی و کمکهای بی شائبه به بشار اسد و سایر تروریستهای عرب ، قسمتی را هم در اختیار تغدادی هنربند گذاشته اند تا مثلا با آن به ارضای هواهای نقسی ، دینی و ائدولوژیک آخوندها ، بپردازند 
در این راه تعدادی هنر فروش هم پبدا شده اند و با بازی در این فیلمها می خواهند به ثروت و شهرتی برسند

 عکسهای حضرت عباس و دیگر جضرتها در فیلم رستاخیز از سایت حکومتی تابناک
بهادر زمانی بازیگر نقش حضرت ابوالفضل در فیلم «رستاخیز 

ولی آنگونه که تا کنون این حکومت در هیچ زمینه ای پروژه ای را با موفقیت به اتمام نرسانده است در زمینه فیلم و سینما هم همین است 
فیلمی درست می کنند و در آن به اقوام ایرانی توهین می کنند ، فیلم دیگری درست می کنند تا مثلا عاشورایشان را به تصویر بکشند که ناگهان متولیان شهید بازی حسین که 1000 سال است بر روی منبر از این راه نان خورده اند ، به این شیوه حسین بازی اعتراض می کنند و شروع به تظاهرات و داد بی داد که آقا چرا این فیلمها را می سازید

و آن نویسنده و کارگردان که هدفش رسیدن به پول و پله ایست و برایش هم مهم نیست که کارش به تحمیق مردم کمک می کند و نه آگاهی رسانی به آنها 
و هدف عمده شان ارضای صاحبان قدرت است و از این راه می خواهند دل قدرت و حکومتیان را به دست آورند و مثلا ثواب 
کنند و کباب می شوند

در رابطه با فیلم سازی جمهوری اسلامی ، کارگردان معروف ایرانی آقای داریوش مهرجویی در مصاجبه ای چنین می گوید ؟

دولت شرکتهایی را درست می کند و با صرف هزینه های 10 تا 15 ملیاردی به افراد خودی ، هم سناریو می نویسد، هم فیلم درست می کند و بعد هم همانها را به هئیت ژوری معرفی می کند وبعد همانها جایزه ها را می گیرند 

داریوش مهرجویی در مصاحبه با بی بی سی فارسی (از دقیقه 41 تا 44:40) در رابطه با مکانیسم جشنواره فجر چنین گفت : 

من در فجر شرکت نداشتم و لی طراحی این نوع فستیوالهای هنری در کشورمان افتضاحیست که شما در هیچ کشور دیگر نمی بینید ، در ایران اینها می دوزند و می پزند و بعد هم با هم می خورند 
او با نفد متودولوژی حاکم بر جشنواره فیلم فجر توضیح داد که روش رایج در سینمای ایران اینگونه است که دولت شرکتهایی را درست می کند و با هزینه های 10 تا 15 ملیاردی به افراد خودی ، هم سناریو می نویسد، هم فیلم درست می کند و بعد هم همانها را به هئیت ژوری معرفی می کند وبعد همانها جایزه ها را می گیرند 

آقای مهرجویی در بخش دیگر این مصاحبه با انتقاد از روش حاکم بر سینمای کشور ادامه داد که شرکتهای وابسته به دولت و آن خودیها ، سالی 70 تا 80 فیلم می سازند که 90 درصد اینها با دستور دولت ساخته می شود و سپس در چنین روزهایی خودشان هم هیئت داوران ژوری را تعیین می کنند و به همان فیلمهای از فبل ساخته شده جایزه می دهند ، الان در سینمای ما خودی و ناخودی و بی خودی وجود دارد

داریوش مهرجوی با نگرانی از وضعیت فیلم و صنعت مونوپولیزه شده سینما به وسیله دولت ادامه داد که : سناریو را خودشان می نویسند و جایزه را هم خودشان به خودشان می دهند ، اینها قبیله ای و خانوادگی همه چیز را در اختیار خود گرفته اند و یک تیکه کوچکی را هم میندازند جلوی پای دیگران تا دل آنها را هم به دست آورند و بخش خصوص باید برود بمیرد و برای خود بپلکد